Στ(ο)ιχηθείτε...
Όλη την νύχτα έκλαιγε μαύρο αίμα η νύφη και βάψαν τα σεντόνια. Και με το χάραμα, βγήκε στο μπαλκόνι και τα κρέμασε η νύφη που έχασε την παρθενιά της. Και τα είδαν οι συμπέθεροι του κόσμου που κι αυτοί ύπνο δεν είχαν και χάρηκαν. Καλώς όρισες, νυφούλα μας, στον κόσμο των μυημένων, είπαν…
7 σχόλια:
Κι ανάθεμα κι αν ξέρω αν η κατάληξη του στ(ο)ιχΙΘΕΙΤΕ είναι σωστή...
Δεν υπάρχει σωστή κατάληξη.
Η μύηση είναι αρχή για κατάληξη.
Τα μαύρα μάτια μαύρο αίμα κλαίνε. Μα άν είναι έτσι, τα γαλάζια θα πρέπει να κλαίνε θάλασσα και δε θέλω. Εσύ πιό τίποτα κι απ'το τίποτα...χάρηκες που γύρισα; χάρηκες;;
και τη μέρα έστησαν καθρέφτη μπροστά της κι είδε η νύφη να κρέμεται σακουλιασμένο το δέρμα της και στις κόγχες των ματιών της δυο κάρβουνα σβησμένα κι έκανε να φέρει τα χέρια της στο πρόσωπο για να μη βλεπει κι έτριξαν σκουριασμένα τα κόκκαλα της..κι είδαν οι συμπέθεροι του κόσμου και γέλασαν. Καλώς ήρθες στο κόσμο των πεθαμένων, είπαν..
Τουλάχιστον οι αμύητοι, (δεν) έχουν να προσμένουν.
Καπετάνισσα, κάλεσέ με!
Παράλληλε, Καπετάνισσα, Τυχάρπαστε, καλώς ορίσατε:)
Μαρία που δε σε λένε Μαρία, χάρηκα για μένα που σε διαβάζω. Για σένα, όχι, δε χάρηκα. Καλύτερα εκεί έξω. Καλύτερα...
Δημοσίευση σχολίου