Ξεπούλημα..
Κάθε πρωί κρεμάς το χαμόγελό σου στα τσιγκέλια της αγοράς.
Κάθε βράδυ μαζεύεις τ’ απούλητο και χώνεσαι στη θλίψη σου.
Να δω τι θα κάνεις, μάγκα μου, όταν ξεπουλήσεις την πραμάτεια…
Κάθε βράδυ μαζεύεις τ’ απούλητο και χώνεσαι στη θλίψη σου.
Να δω τι θα κάνεις, μάγκα μου, όταν ξεπουλήσεις την πραμάτεια…
7 σχόλια:
Η θλίψη, όπως στη γη θαμμένοι σπόροι, φωλιάζει μέσα σου. Θα φυτρώσει μια μέρα. Θ’ απλωθεί στο πρόσωπο σου όπως νεαρή χλόη. Θα σου χαρίζει την ομορφιά του ξέφωτου μιαν ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα. Τα δάκρυά σου θα την ποτίζουν. Ύστερα θα απλωθούν και θα γίνουν θάλασσα, όμορφη σαν αυτή που γερασμένοι άνθρωποι βλέπουν απόγευμα, λίγο πριν βυθιστεί ο ήλιος, απ’ τη βεράντα ενός σπιτιού στο Ρέθυμνο ή σ’ άλλο μέρος της Κρήτης............
τότε να εύχεσαι, αυτός που το πήρε, να μην είναι ο λάθος άνθρωπος.Ούτως ή άλλως όμως, το γέλιο ξαναγίνεται,πολύ εύκολα.Όπως και το αντίθετο άλλωστε.
Σκάβω και σκάβω
βαθιά εντός μου βρίσκω
άελπτον ύδωρ...
Τίποτα δεν θα κάνει ο μάγκας. Το πολύ-πολύ να κρεμάσει στα τσιγκέλια τη θλίψη του και να χαμογελάει κάθε φορά που πουλάει στην αγορά ένα μικρό κομμάτι της :-)
Μούτρα παζάρια.
Να είστε όλοι καλά. Σας ευχαριστώ.
Θλιβερό αλλά δυστυχώς πολλές φορές πέρα για πέρα αληθινό!
Δημοσίευση σχολίου