Κυριακή 4 Μαρτίου 2007

Της νύχτας...

…Να κοιμάμαι θέλω. Να κοιμάμαι μέχρι να κοιμηθώ. Περνάνε πιο γρήγορα έτσι οι μέρες, δε νομίζεις; Σκασίλα μου τι νομίζεις. Άκου με μόνο. Θέλω να τελειώνω. Να περάσουν αναίμακτα τα χρόνια. Δεν το θέλω το αίμα. Με τυφλώνει το κόκκινο. Ό,τι είναι να γίνει, να γίνει, αλλά όχι αίμα. Πιάσε ένα σβηστήρι, αν είσαι φίλος, στάσου μπροστά στον πίνακα και σβήνε. Χωρίς ερωτήσεις. Δε ρωτάνε οι φίλοι. Καταλαβαίνουν. Τις σημαίες, σβήσε, που ανεμίζουν. Τις τσιμινιέρες μην τις πειράζεις, μια χαρά είναι. Και τώρα τα δέντρα. Όλα. Ένα προς ένα. Και το πράσινο μ' ενοχλεί. Άφησε μόνο τις πέτρες. Πολλές πέτρες, έτσι. Λατομείο να χάσκει ο τόπος. Κι από τις εποχές, άφησε μόνο το χειμώνα, να χιονίζει, να σκεπαστούν τα πάντα. Αθόρυβο το θέλω το χιόνι. Τελευταία κάνει πολύ φασαρία κι αυτό. Και να ‘ναι μαύρο. Δεν ξέρω πού θα το βρεις, δε με νοιάζει. Μαύρο το θέλω. Και τη θάλασσα σβήσε, κράτα μόνο το βυθό της, ήσυχα είναι εκεί. Και μαύρα. Και τα τραγούδια σβήσε. Μόνο εκείνο το τραγούδι της ευθείας γραμμής του παλμογράφου, αυτό, ναι, δε με νοιάζει να μου το τραγουδάς, με βοηθάει. Και τώρα τα παιδιά. Δεν τα θέλω ούτε αυτά. Τα ζηλεύω. Πολύχρωμα όνειρα κι όλη τη ζωή μπροστά τους να κάνουν λάθη. Σβήσε τα. Κι ύστερα σβήσε κι εμένα. Μη ρωτάς, κάνε ό,τι σου λέω. Σε δυσκολεύει το Ε του εγώ μου ε; Τεράστιο κι ανεξίτηλο. Το ξέρω, προσπάθησα κι εγώ. Γι’ αυτό θέλω να κοιμάμαι. Γιατί δεν έχω καταφέρει ακόμη να το σβήσω. Τουλάχιστον, άλλαξέ με. Βάλε μου ρυτίδες. Εκεί στους χτύπους της καρδιάς. Έτσι. Να μην τη νοιώθω. Με κουράζει ο χτύπος της…

10 σχόλια:

Socrates Xenos είπε...

Άκου Τίποτα
Έπεσα πολύ ψηλά κι είναι απόγεμα
Προλαβαίνω να κατεβώ;
Δε θα το `λεγα με τίποτα
Όχι πως ζηλεύω αυτούς που μας τρελαίνουν
γιατί αυτόματα τους αγαπάω και πρέπει να τους το πω
Δε με νοιάζουν πρωτινές ζωές κι αμπειρίες τους και μετουσιωμένες πληγές
ούτε αν έχουν κόκκινα νύχια
Μόνο έτσι όπως εδώ
του γερακιού τα λόγια να `ναι
Αν και οι ωραιότερες λέξεις γράφονται με τα ματωμένα γόνατα

Σ` ευχαριστώ

kyriaz είπε...

Ο φίλος ο Σωκράτης βρήκε τρόπο να σχολιάσει.Εγώ,δεν ξέρω πώς....
Πολύ εξομολογητικοί τόνοι.
Δεν ξέρω...Απλά να σου πω ότι σε διαβάζω ήθελα.
Καλά να είσαι.

IdentityCafe είπε...

Ετσι οπως γραφεις αγαπητε μου ηρθε να σου δωσω μια στοργικη αγκαλια.

Ο Σωκρατης κι αν αφησε σχολιο...

candy's τετραδιάκι είπε...

....υποκλινομαι.

Helix Nebulae είπε...

Κι αν ο ήλιος πεθάνει, θα βρει καλή παρέα να κρατάει ζεστές τις αχτίδες του...

αμμος είπε...

Εικόνες εξαιρετικής έντασης, που αναδεικνύονται μέσα από το σβήσιμό τους. Τα σέβη μου, αγαπητό Τίποτα.

Фе́ммe скатале είπε...

Ξέρω τώρα γιατί σε λένε Τίποτα.
Μαύρο χιόνι όσο θέλεις...Μαύρο δεν ήταν πάντα;

Τίποτα είπε...

Σωκράτη, Kyriaz, identitycafe, τετραδιάκι, helix, άμμε, maria_aduaneta,

εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Όλους.

veloz είπε...

argisa na to dw.oxi omws kai na to niwsw. milises gia mena, gia tis skepseis mou.
Ligo sokaristiko na diabazw ayto pou skeftomai.
Eyxaristw.

quartier libre είπε...

"Να περάσουν αναίμακτα τα χρόνια".

όχι, δε θέλω να περάσουν αναίμακτα τα χρόνια, και να ζήσω καλά στην άλλη ζωή.
ετούτη τη ζωή θέλω. εδώ και τώρα. όχι στους ουρανούς.
ετούτη τη ζωή, "με φοβέρες και μ' αίματα"