Σάββατο 23 Ιουνίου 2007

Αμήχανον




Το ξέρω πως δεν πρόκειται ποτέ να φύγω από δω. Κλείσανε οι δρόμοι με κυκλώσανε, στη μέση εγώ Μανώλης και γύρω-γύρω οι δρόμοι. Κι όλο κάποιος το τραβάει το σκαμνί κι όλο χάνω και ξανακάθομαι σ’ αυτό και πάν οι δρόμοι και το φτού ξελευτερία. Μόνο το δεν περνάς έμεινε. Το δεν περνάς κυρά-Μαρία. Κι ύστερα σου λέει μεγαλώσαμε.

Πίνακας: Καίτη Μαυρομμάτη, Γυναίκα Σε Μπαλκόνι.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

συν κυρα-Μαρια και χειρα κινει.

quartier libre είπε...

βρε μανία οι
camisetas personalizadas!

δε μου λες, τιποτένιο,
τι θα γινόταν,
αν αντί για κυρά Μαρίες είμασταν μέλισσες;
το ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΣ κυρά Μαρία,
δε θα γινόταν ΠΕΡΝΑ-ΠΕΡΝΑ η μέλισσα;

αν δε με θέλετε, πάω από κει που ήρθα...
(smile)

quartier libre είπε...

πού είναι εκείνο με τα Ιωάννινα και τον πατέρα;
το ψάχνω...

Τίποτα είπε...

Καλώς τους:)

Από μηχανής θεέ, συν-ασπιδα Αθηνάς;;

quartier libre,

τι γράφει ο rodrigo; Αν με βρίζει, ειδοποίησε, ε;

Όσο για τα Γιάννινα και τον πατέρα, είναι στο "μη ρωτάς γι άλλα τραγούδια". Δεν ξέρω πώς να σε πάω εκεί.

Περάσαμε καλά;;;

quartier libre είπε...

o.k.
οδηγήθηκα

Negma είπε...

Καλημέρα Τίποτα!

Μη σκιάζεσαι, δεν σε βρίζει. Να πουλήσει μέσω του blog σου προσπαθεί, που σημαίνει ότι έχεις μεγάλη επισκεψιμότητα. Τον έχω ξανασυναντήσει τον εν λόγω κύριο και σε άλλο επιτυχημένο blog. Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, εσύ θα το κρίνεις...

Φιλιά!