Μη με ρωτάς γι' άλλα τραγούδια

Ραβόταν το γελεκάκι στην κουζίνα, σάλτσες νότες, φάλτσα κρεμμύδια, γυρίζει το κλειδί στην πόρτα, καπαμάς, κάποτε-κάποτε ιπτάμενες παντόφλες και μετάνοιες, πυρετιασμένα μέτωπα, ξενύχτια, ραβόταν το γελεκάκι στην κουζίνα και πουτάνα να γίνει η κόρη μας πρέπει να σταθούμε στο πλευρό της, κι έβριζε και μετάνιωνε, ραβόταν το γελεκάκι στην κουζίνα φόβου κλωστές, τι να το κάνω νάμαι να σε θυμάμαι, την αγκάλιαζα, μη φύγεις, ραβόταν το γελεκάκι στην κουζίνα, ίδρωναν τα μάτια του Γιάννη, έπλενε το μαντήλι, στην Έλεσνα, εκεί να με θάψετε, τ’ ακούτε, κλαρίνο θάνατος κι ανάσταση, ίδρωναν τα μάτια του Γιάννη, δεν έλεγε να φύγει η ξενιτιά τόσα χέρια γδάρσιμο κι ακόμη δέρμα του, πλατάνια χαρακωμένο κι αλευρόμυλους και κοφτό στα τρία πωγωνίσιο, έπλενε ο Γιάννης το μαντήλι του, κι εγώ…εγώ που πίστεψα πως πέταξα μακριά, έμεινα πίσω, πουλάκι αταξίδευτο, γερά ραμμένο με κλωστές μυστικές στο μαντήλι ενός γιλέκου, γι’ αυτό, μη με ρωτάς γι’ άλλα τραγούδια, μη με ρωτάς.

Το κεντάδι από τη Σκύρο