Χρυσόμυγες
Παιδεύουν τις νύχτες μου χρυσόμυγες που παίδευα παιδί. Πέτρες και πάσσαλοι καρφωμένοι στη γη τα πόδια μου κι όλες οι από εδώ έως εκεί κλωστίτσες που τις έδενα αλυσίδες γύρω τους. Έγκλημα, τις νύχτες βουίζει το βουητό τους, έγκλημα. Τις νύχτες. Τις νύχτες. Γιατί το χάραμα πάντα τα καταφέρνω εγώ. Το χάραμα πάντα τα καταφέρνω να πορεύομαι με τις από εδώ έως εκεί αλυσίδες. Σιγά το δύσκολο. Ίσα που βαφτίζεις το έγκλημα εγκλιματισμό. Στις συνθήκες.
Πίνακας: Νίκος Χουλιαράς, Ο ζωγραφισμένος σε κλειστό δωμάτιο.
Πίνακας: Νίκος Χουλιαράς, Ο ζωγραφισμένος σε κλειστό δωμάτιο.
11 σχόλια:
καλησπέρα
Αν όμως οι νύχτες αντιστραφούν... ;
Χαίρε.
αν οι νύχτες αντιστραφούν, παίρνεις μεσημεριάτικα σβάρνα τις ηλιόλουστες παραλίες και τις θάλασσες, δίχως πυξίδα, σε εκδρομή λύτρωσης, θεέ μου...
Τι πιο ασήκωτο
απ' τις αλυσίδες των τύψεων
στα πόδια του Ύπνου μας;
κοίτα, παιδίχρονε
αυτόματα ανεβάζω την φλεγμονή μου
στα ψηλά σου
μα, κύριε της μνήμης σου
χρυσόμυγα τη λες
διστάζεις
πες τ' όνομά της
τη νύχτα που αγαπάμε
o Ιβαν ο Τρομερος αντις να παιδευει χρυσόμυγες παιδί, πεταγε γάτες απο τις επάλξεις κι ετρεχε κατω να τις χαλβαδιαζει που τα τιναζαν...Βαλε λοιπόν τι θα τραβαγε στον υπνο του οταν μεγάλωσε !
Αγαπητό Τίποτα, πήρα το θάρρος να σε παινέψω στο σημερινό μου ποστ.
Ενοχλητικο το ζζζζ των εντόμων. Ροφοί ίσως? (Αστειεύομαι) Ωραία η σχοινοβασία ύπνου ξύπνιου σου τίποτα.
Στο χτήμα υπήρχε από πάντα, μια μεγάλη συκιά, με κλωνιά απλωμένα. Στην πίσω πλευρά του σπιτιού, κοντά στο ισόγειο, όπου έμενε η Julie..
Ο Αντώνης μας διηγιόταν, πως σαν ήταν μικρός έκανε το χασάπη. Τσάκωνε μέλισσες, έφτιαχνε με σύρμα μικρά τσιγγέλια και τις κρέμαγε στα κλαδιά της συκιάς. Σα μεγαλώσαμε λίγο, παίζαμε κι εμείς το ίδιο παιχνίδι. Χασάπης ήταν ο αδερφός μου.
Η Σούζη κι εγώ, είμασταν οι πελάτες.
Τις χρυσόμυγες όμως, τις καμάρωνα... τις έβαζα σ’ ένα σπιρτόκουτο και τις τάϊζα ζάχαρη.
Σκέφτομαι πολλές φορές: Γράφω ένα και γράφετε δέκα. Πού θα πάει...Θα σας πιάσω.
Σας ευχαριστώ :)
Δημοσίευση σχολίου