Μέλητος
Κώνειο εποίησεν, λέει, ο ποιητής. Κι αυτό όχι μόνος του, λέει. Άλλους δυο χρειάστηκε. Ποιήματα, όχι δεν εποίησεν. Δεν. Τίποτα. Ουδέν. Κι αυτοί οι πρόγονοι; Έτσι τους μοίραζαν τους τίτλους; Ποια να ήταν άραγε η τελευταία σκέψη του ποιητού εκείνου, που το μόνο που εποίησεν ήτανε φαρμάκι; Ίσως αυτή, ναι, ίσως αυτή θα ήταν μια καλή αφορμή για ποίημα. Κι, ίσως, οι πρόγονοι δεν τους μοιράζανε στο πόδι τέτοιους τίτλους. Έβλεπαν, απλώς, μακριά. Και κοντά. Και βαθιά. Στα μάτια του το έβλεπαν πως ποιητής του μέλλοντος θα ήταν. Γι’ αυτήν την αφορμή του τίποτα, λίγο πριν κλείσουνε τα μάτια.
Ο πίνακας του Σαράντη Καραβούζη
16 σχόλια:
"Νάτος! λοιπόν, ο Μέλητος
δείχνει ενδιαφέρον
και ότι τον απασχολεί
των νέων το συμφέρον
ενώ ποτέ δε νοιάστηκε, μονάχα προσποιείται
κι αυτό θα γίνει φανερό
αμέσως θα το δείτε".
Τίποτα
δεν κατάλαβα
δηλαδή ...πού το πας.
Επίγονοι Ποιητές, φαρμακόγλωσσες με ζαχαρένιο ντύμα στα χείλη, να κερνάνε πικράδες τους καιρούς.
Προνοητικοί οι παππούδες μας λες;
Στρώναν τα χρόνια έτοιμα;
Χρόνια του ... μέλητος για τη γραφή να μοιάζουν...
νομίζω, έκανα μιά στραβή, το πρωί, με το συνημμένο...
αν το συνημμένο, με πρώτη αράδα "Πρωταγόρας - Αριστοτέλης" δεν ήρθε, πες να το ξαναστείλω.
Καλημέρα και στους δυο σας:).
Αναρωτιόμουν πώς νοιώθει κάποιος εκείνην την τελευταία στιγμή, λίγο πριν κλείσει τα μάτια, όταν, ασχέτως με το πώς τον αποκαλούν οι άλλοι ή πώς κινήθηκε τόσον καιρό ανάμεσά τους, εκείνος ΞΕΡΕΙ πως όλη του η ζωή, αυτό που πίσω του αφήνει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μεγάλο τίποτα, ένα μηδέν ή ακόμη χειρότερα μια άρνηση δαχτυλοδειχτούμενη. Το ξέρει, δεν μπορεί να μην το ξέρει. Πώς νοιώθει εκείνη τη στιγμή; Αυτή η τελευταία σκέψη του απολογισμού, ενώπιος ενωπίω, θα ήταν μια καλή αφορμή για ποίημα. Χρησιμοποίησα το Μέλητο, ως ποιητή, αλλά στη θέση του θα μπορούσε να είναι κάθε άνθρωπος, καθένας που έχει ζήσει, με όποιον τρόπο έχει ζήσει.
Το ότι η απόπειρά μου αυτή κατέληξε σε μπάχαλο, αποδεικνύεται από το ότι αναγκάζομαι να δώσω εξηγήσεις γι αυτό. Θα προσπαθήσω στο μέλλον για το ίδιο ζήτημα με άλλους τρόπους μάλλον. :)
Μόλις το έλαβα, quartier libre,
ευχαριστώ:))
σε 87 λεξεις, δυο φορες ο τιτλος του μπλογκ...τσ..τσ..τσ !
87 μετρήσατε; Θα σας πιστέψω, δεν έχετε λόγο να πείτε ψέματα.
Είδατε αγαπητή; Γνωρίζω τα όρια των αναγνωστών μου και φροντίζω να μην τους κουράζω. Γι' αυτό και δεν αλλάζω ψευδώνυμα, όπως εσείς συνηθίζετε εσχάτως.
Για φανταστείτε! Σε ανάγνωση μυθιστορήματος θα τους καταδίκαζα:)
αντρας ειμαι καλε. και τι αντρας! ο Αντυ Γουώρχωλ. Αμ πως...
Όταν κάποιος, όσο μηδενισμένος και τίποτα να νιώθει, ανοίγει διάλογο με τους ανθρώπους και οι άνθρωποι ανταποκρίνονται σ' αυτόν, είναι ανάγκη να πολιτεύεταιλαμβάνωντας υπ' όψιν την αποδοχή, τουλάχιστον όσων αναταποκρίθηκαν στο διάλογο...
Το να εμμένει σε θέσεις μηδενικές, σαν αυτός ο διάλογος και η αποδοχή να μην υπήρξαν πιθανόν να οφείλεται ότι προσήλθε σε διάλογο με βλέψεις υστερικές, προβάλλοντας για εαυτό ένα πηγάδι, ένα είδος μαύρη τρύπα, όπου πάνε άπατα τα λόγια των άλλων,γιατί ζητάει την υπεραπόλαυση και γιατί η μηδενική του θέση είναι προνόμιο ηδονής, που τα κορόιδα νομίζουν ότι θα γεμίσει με τα λογάκια τους της αποδοχής...
Υπάρχει και η άλλη εκδοχή.Ο εσωτερικός μηδενισμός να είναι τόσος που ο διάλογος, ο όποιος διάλογος, να είναι ανεπαρκής...
Αυτό ξεφεύγει από τα όρια της παρέμβασης εδώ.
Υπάρχει και η τρίτη εκδοχή, ο μηδενισμένος να μην έκανε σαφές ότι παρότι λαμβάνει αποδοχή, υπάρχουν και περιοχές που τρώει πόρτα... Και αυτή η μη διευκρίνηση να ανοίγει την όρεξη κάθε υστερικού που νιώθει αποτυχημένος να καταθέσει τον οβολό της συμπαράστασής του και ακόμα και τις υποδείξεις του για τις συνανστροφές μας.Η αδιακρισία είναι χαρακτηριστικό των ανισόρροπων...και εδώ και έξω.
Όσο για το κώνειο, αρκετοί ξέρουν ότι ο Σωκράτης έταξε έναν πετεινό στον Ασκληπιό πεθαίνοντας,όπως ήταν συνήθεια, γιατί το κώνειο πριν τον νεκρώσει, του πρόσφερε μια καλή στύση...Πολλοί θα έπιναν κώνειο μόνο γι αυτό..:)
Μίχος
ε, συμφωνα με τον προλαλήσαντα, η τελευταια σκεψη του ποιητή θα ήταν, ''πω πω ρε κάβλεεεες...''
μωρέ και καβλεες και τίποτα και όλα και ποίημα και μη ποίημα και λέξεις με φαρμάκι και χωρίς φαρμάκι και ενα χάδι ίσως, λες να ήθελε αυτο να επισημάνει ο ποιητής, μπα εγώ, κάτι έπρεπε να πω κι εγώ απ' το δικό μου τίποτα...
ήταν?
@ γούφας
Και μετά θα την έβαζε στον πρωκτό σου, όπως τόσες φορές ως τώρα...:)
Κουνήσου βρε να πέσει το προφυλακτικό και γράψε μετά...
Μάλλον εδώ μέσα πρέπει να ενεργοποιηθεί το moderation,τίποτα!
ΑΥΓΟΝΥΜΕ με μπερδεβις με τον Αλκιβιαδι. Πιες λιγο κωνιο, ο κυριος Μιχος ξερι τι λει.
κ. Μίχο,
Την κουρτίνα τρία.
Πότε Γούφας-Ποτέ Γούφας,
όχι τέτοιες ώρες Αλκιβιάδη, όχι τέτοιες ώρες, ρωτήστε τη Γιαννάκου πόσα παιδάκια κλαίνε εξαιτίας του αυτές τις μέρες!
Kyriaz,
Όποιος δε θέλει χτύπους, στο χαλκιδειό δεν πάει.
Μαργαρίτα,
Σε παρέσυρε το ρέμα:) Όλα καλά, το άλλο το έλαβα.
Δημοσίευση σχολίου