Τρίτη 8 Μαΐου 2007

Ο Γόρδιος



Μια ζωή, στις γιορτές, έλεγες, Θανάση, το θυμάμαι σαν τώρα, από Χριστούγεννα σε Πάσχα κι από Πάσχα το Δεκαπενταύγουστο το πήγαινες, μην το αρνείσαι, δε σε παίρνει πια. Γιορτή τη γιορτή τύλιγες τις εκκρεμότητές σου, φιόγκους ωραίους και σου τις ταχυδρομούσες, Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Θα τις τακτοποιούσες, ντε, τις εκκρεμότητες τις γιορτές που θα ‘χες χρόνο, θυμάσαι; Κι έρχονταν οι γιορτές και περνούσαν οι γιορτές και τα δέματα ντάνες φτιάχνανε τα δέματα, παραδέξου το, όλο ανέβαλλες, ψήλωναν οι ντάνες και σε πνίγανε, μα εσύ εκεί. Τις γιορτές. Μια εκκρεμότητα όλος σου, Θανάση, μια εκκρεμότητα η ζωή σου, έδενες τις καθημερινές και δεν έλυνες τις σχόλες κι ήρθε-ήρθε τελευταία κι άλλο δεν είχες να δέσεις κι άρχισες να δένεις τον εαυτό σου, αλλά πού να το ταχυδρομήσεις, ποιος σ’ ήθελε για δώρο εσένα, ρε Θανάση, ποιος θα είχε την υπομονή να σε ξετυλίξει γαμώτο, έτσι που κατάντησες στο τέλος; Όμως πρέπει να στο αναγνωρίσω Θανάση, ο επιμένων νικά κι εσύ νίκησες, σε παραδέχομαι. Του Ευαγγελισμού ανήμερα, πήρες το μαχαίρι και τον έλυσες το γόρδιο. Αν μη τι άλλο, μια εκκρεμότητα την τακτοποίησες οριστικά, ρε Θανάση, την τακτοποίησες οριστικά.

Ελαιογραφία: Κανακάκις Λευτέρης, Νεκρικό με καπέλο

7 σχόλια:

quartier libre είπε...

όπως πάντα, εξαίρετο!

Τίποτα είπε...

Ήρθα σπίτι σου, αλλά δεν άφησα μήνυμα...

quartier libre είπε...

όπως νομίζεις...

kyriaz είπε...

"Επιτύμβιον

Πέθανες κι έγινες κι εσύ: ο καλός.
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που πρόσφερες.
Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,
τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Κοιμού εν ειρήνη δε θα 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).
Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θα 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος."

Εδώ και καιρό ήθελα να σου πω ότι το ύφος σου μου θυμίζει αυτό του Αναγνωστάκη στο παραπάνω ποίημα...,ειδικά στην αποστροφή "Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,
τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα."
Προς Θεού,δεν εννοώ πως αντιγράφεις κανέναν,απλά ο ήχος της φωνής σου,η τονικότητά της...

Γράφεις πολύ ωραία,Τίποτα!Απόλαυση να σε διαβάζω...

Aντώνης είπε...

Kαρκίνος στο ζώδιο ο Θανασάκης... πάω στοίχημα.

Τίποτα είπε...

Γμτ! Έχεις δίκιο! Πώς θα γίνει να το κόψω αυτό;

Ανώνυμος είπε...

αλλο ενα τιποτα ... αποχωρησε..
Mαργαριτα