Πέμπτη 19 Απριλίου 2007

Στο κέντρο της γης



Τελειώσαμε λοιπόν, αυτό ήταν. Τι να λέμε τώρα. Τι άλλο να πούμε, τι άλλο να πω που κοιτώ γύρω και δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα. Μεγάλωσε η τρύπα, αυτό είναι. Δεν το ‘ξερα σαν ξεκίνησα το ταξίδι. Μεγάλωσε η τρύπα κι η ευρυχωρία της σκόνη γεμίζει. Τόση ασφυξία. Πνίγομαι στη στεριά. Έπρεπε να το φανταστώ, ίσως. Στο κάτω-κάτω ποτέ δε μ’ άρεσε ο Ιούλιος όταν ταξίδευε στα έγκατα της γης.

(Χαρακτική: Χρήστος Σανταμούρης)

10 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Κι ομως...το ταξιδι τωρα αρχιζει...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τα ταξίδι άρχισε πριν από πολλά χρόνια και συνεχίζεται. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο.

vel... είπε...

"τι άλλο να πούμε, τι άλλο να πω..."

Weaver είπε...

Ισως αυτή η ερημιά, να μη μας χωράει πιά... Καιρός να βρούμε άλλες. Να σκάψουμε βαθύτερα

Фе́ммe скатале είπε...

Tην καρδιά τη λένε Ιούλιο. Μου το είπε κάποιος που νόμισα πως θα μ'ερωτευόταν. Δε μ'ερωτεύτηκε, ο Ιούλιος δεν έχει καρδιά.

Λίτσα είπε...

Λοιπόν, αυτά τα δύο τελευταία σου ποστ, συμπίπτουν περίεργα με δικές μου σκέψεις και διαθέσεις.
Καιρός να στραφούμε προς τις θάλασσες :))

alektor είπε...

έτσι γίναμε
σαν το ψάρι στο παράδειγμα
του Αϊνσάιν
που δεν ξέρει τι ειναι νερό
γιατί δεν γνωρίζει
τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης.
Κι εμείς απολέσαμε
τη δική μας φύση

kyriaz είπε...

Με όλα μπορείς να παλέψεις
εκτός απ' το τίποτα-
δεν έχεις από πού να το πιάσεις...
Καλή σου μέρα!

ector p είπε...

"τί ποτέ σημαίνειν οπόταν όν φθέγγεσθαι"?

Τίποτα είπε...

Φίλοι, περνάμε δύσκολα τελευταία...