Κυριακή 1 Απριλίου 2007

Κρυφτό


Στην αγκαλιά της Λόλας και του μήλου της, στο μπλε της ποδιάς και στο άσπρο του κεντημένου της γιακά, κρύβομαι. Στο κουτσό της γειτονιάς και στο φτου ξελευτερία
και στου παγωτατζή τη ρόδα, κρύβομαι. Στους ψιθύρους των γονιών τα μεσημέρια και στ’ αγιόκλημα του δειλινού, κρύβομαι. Στο βάθος της πλατείας με τη μπάντα και στο ροζ του μαλλιού της γριάς κρύβομαι. Κι ύστερα, στο ροδόχροο της αυγής και στου Έκτορα, όχι του Αχιλλέα, με προσέχεις; στου Έκτορα το βλέμμα και στο τριαντάφυλλο το πιο αγαπημένο της ρεγγίνας, κρύβομαι. Στο σκοτεινό του χορού που ποτέ δε με χόρεψες, και στο φιλί του μπουκαλιού που ποτέ δε μ’ ευνόησε, κρύβομαι. Κρύβομαι, αφού ο κόσμος τούτος μ’ αγριεύει και γέμισαν τα σπίτια τοίχους υγρούς και πόρτες γκαστρωμένες, άλλο δε μου μένει απ’ το να κόψω τις γωνίες μου και να κρύβομαι σ' ό,τι αγάπησα, ένα μικρούλι όμικρον, ένα μικρούλι όμικρον, ένα ομικράκι ποιος το προσέχει;

8 σχόλια:

Фе́ммe скатале είπε...

ΕγΟ!!!!

Τίποτα είπε...

:))

Фе́ммe скатале είπε...

Ειναι πρωταπριλιά και κοροιδεψα το ω...του είπα να πάει λίγο πιό έκει..

Τίποτα είπε...

Σ' ευχαριστώ που το έκανες...

floudion είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
floudion είπε...

Εξαιρετικά ανασφαλής, προτιμώ να κρύβομαι πίσω από τα θήτα μου.
Σε ευχαριστούμε πολύ για το link του 'Θέατρο για όλους'.

demonia είπε...

Τι γλυκό...;)

quartier libre είπε...

τι καλά έκανες και μου έγραψες...
σ' ανακάλυψα έτσι!
τι καλά που σ' ανακάλυψα...
πλουτίζει το μυαλό κι η καρδιά έτσι!

ΤΟ (!) ανασφαλές όμικρον (ο)

smile