Η παράδοση
Πατέρας παραδίδει κόρη στο συμπέθερο.
«Συμπέθερε, φεύγουμε εμείς, την αφήνουμε στα χέρια σου τώρα. Εσύ είσαι ο πατέρας. Και αν κάτι δεν πάει καλά, ξέρεις εσύ. Ρίξε και κανένα μπερντάκι. Δε χάλασε ποτέ κανέναν».
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η κόρη δεν αντέδρασε στο άκουσμα των λόγων. Ούτε τότε, ούτε αργότερα. Γιατί ένα χεράκι ξύλο δε χάλασε ποτέ κανέναν. Κι ας μην ήταν εγκληματίας. Κι ας μην υπηρετούσε ούτε ο πατέρας, ούτε ο συμπέθερος, ούτε ο γιος του συμπεθέρου στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας.
Πίνακας: Γιώργος Μπουζιάνης, Γυναίκα Που Κοιτάει Πίσω. Υδατογραφία σε χαρτί.
«Συμπέθερε, φεύγουμε εμείς, την αφήνουμε στα χέρια σου τώρα. Εσύ είσαι ο πατέρας. Και αν κάτι δεν πάει καλά, ξέρεις εσύ. Ρίξε και κανένα μπερντάκι. Δε χάλασε ποτέ κανέναν».
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η κόρη δεν αντέδρασε στο άκουσμα των λόγων. Ούτε τότε, ούτε αργότερα. Γιατί ένα χεράκι ξύλο δε χάλασε ποτέ κανέναν. Κι ας μην ήταν εγκληματίας. Κι ας μην υπηρετούσε ούτε ο πατέρας, ούτε ο συμπέθερος, ούτε ο γιος του συμπεθέρου στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας.
Πίνακας: Γιώργος Μπουζιάνης, Γυναίκα Που Κοιτάει Πίσω. Υδατογραφία σε χαρτί.
10 σχόλια:
Θα πάρει πολύ καιρό οι άνθρωποι να γίνουν άνθρωποι...
Κι ύστερα μιλάμε για ελληνικό πολιτισμό...
Αηδία!
Μα καλά που ζούμε; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ακόμα και η ισότητα του αντρα και της γυναίκας που πήγε;
Εκεί που πήγε και η ισότητα άντρα και άντρα, φτυαράτσι.
Έτσι δεν είναι, kyriaz;
Ακριβώς έτσι, τίποτα...
Το πρόβλημα δεν είναι η ανισότητα των δυο φύλων αλλά η κοινωνική-ταξική ανισότητα, συνέπεια και προέκταση της οποίας είναι η πρώτη...
Και μετά κάθονται και λένε ιστορίες πίνοντας μπύρες.
"ξέρω μια με βιασμό να την πω";
Κι ύστερα ό καθένας σπίτι του πηδάει ανόρεχτα καμια καημένη και κλείνει τα μάτια του καθώς φαντάζεται καμιά ξανθιά που από την πολλή σιλικόνη που κυλάει στο δέρμα της η ΒΙSON της κάνει ειδική έκπτωση σε όλα της τα προϊόντα.Μπλιαααχ
Μαρία (που δε σε λένε Μαρία, να μην ξεχνιόμαστε),
Δεν είναι μόνο ο καθένας, δεν είναι. Είναι και η κάθε μία. Είναι όλοι μας. Όσοι δεν καταλαβαίνουμε κι όσοι καταλαβαίνουμε και ανεχόμαστε, όσοι μεγαλώνουμε παιδιά, όπως τα μεγαλώνουμε, όσοι αποσυρόμαστε, όπως αποσυρόμαστε.
Δεν ήμουν ποτέ τόσο εύθικτος, αλλά πλέον δεν αντέχω γιατί πλεόν δεν νιώθω άθικτος αλλά βαθιά προσβεβλημένος!
Το καταλαβαίνω, Αντώνη. Κι απαντήσεις, για μια ακόμη φορά, δεν έχω.
Και τότε και τώρα. Η πραγμοποίηση του ανθρώπου. Φορτίο καταντήσαμε. Για τους άλλους και σιγά σιγά και για μας.
..αχ κουνελάκι, κουνελάκι,
ξύλο που θα το φας.
...μεσα στο ξένο
περιβολάκι
τρυπες γιατι τρυπάς...
ΜΟΝΟΝ οποιος και οποια ΔΕΝ τραγουδισε ενσυνειδητα αυτο το αθώο παιδικο τραγουδακι στο παιδι του η το ανεψακι του η το βαφτηστηρι του η..η..η..η..η δικαιουται δια να ομιλει περι ξυλοφορτωσεως. Γγέγκε? Αλλοιως να κάθεται φρονιμα και να τις τρώει.
Δημοσίευση σχολίου