Πέμπτη 26 Απριλίου 2007

Φερώνυμοι μοναχικοί

Είναι ονόματα που δε γιορτάζουν με τα άλλα.
Τόσο περίεργα κι αλλόκοτα φαντάζουν.

Κι όπου κι αν πάνε οι φερώνυμοι προκαλούν το θαυμασμό, ενίοτε και τη ζήλια. Άλλος κανείς-ακούγεται στη γειτονιά-τέτοιο σπουδαίο όνομα δε φέρει. Κι αυτοί τ’ ακούν∙ κορδώνονται κρυφά∙ ποιος ξέρει, λεν, γιατί μου το διαλέξαν, βέβαιοι, ωστόσο, πως σαφώς υπήρχε λόγος. Έτσι μοναδικοί και σπάνιοι σαν τα ονόματά τους νιώθουν ∙ και μακαρίζουν μέσα τους τη μάνα τους, που τέτοιο όνομα επίεσε να έχουν.

Είναι ονόματα που δε γιορτάζουν με τα άλλα.
Τόσο περίεργα κι αλλόκοτα φαντάζουν.

Γιορτάζουν οι φερώνυμοι μόνο τη γέννησή τους. Πόση ηδονή και βάσανος σαν καταρτίζουν λίστες για λίγους φίλους εκλεκτούς. Πόση ηδονή. Πολλοί-στ’ αλήθεια-θα ‘θελαν τέτοιας τιμής να τύχουν. Πόση ηδονή ξεχύνεται μαζί με το μελάνι καθώς την πένα τους κραδαίνοντας τη λίστα συμπληρώνουν. Πόση ηδονή καθώς το ακουστικό σηκώνουν.

Είναι ονόματα που δε γιορτάζουν με τα άλλα.
Τόσο περίεργα κι αλλόκοτα φαντάζουν.

Γιορτάζουν οι φερώνυμοι μόνο τη γέννησή τους. Χρόνο το χρόνο οι εκλεκτοί στις λίστες αραιώνουν. Ίσως, γιατί δεν μπόρεσαν τέτοια τιμή ν’ αντέξουν. Ίσως, γιατί εκλεκτοί ποτέ δεν ήσαν. Με πόση βάσανο οι φερώνυμοι τις λίστες καταρτίζουν, για λίγους φίλους εκλεκτούς. Πόση βάσανος για λίγους φίλους. Πόση βάσανος για λίγους. Πόση βάσανος.

Είναι ονόματα που δε γιορτάζουν με τα άλλα.
Τόσο περίεργα κι αλλόκοτα φαντάζουν.

Γιορτάζουν οι φερώνυμοι μόνοι τη γέννησή τους. Πόση βάσανος τ’ άσπρο χαρτί μπροστά τους. Πόση βάσανος καθώς τ’ ακουστικό σηκώνουν.

«Μάνα, σα σήμερα με γέννησες. Ευχήσου μου χρόνια πολλά, προτού περάσει η μέρα».

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Xρόνια σου πολλά, και καλά!

αδελφός Ουφαρίων

quartier libre είπε...

..."σε προϋπάντηση Μαϊων
οι ώρες έρχονται
που αγάπησαν τις ώρες μας"

(ο αόριστος είναι μονάχα "ποιητική αδεία")

floudion είπε...

Ευχή Ευτυχίας

Ανώνυμος είπε...

"Τι είναι ένα όνομα, το ρόδο όπως κι αν το πεις το ίδιο ευωδιάζει" θα έλεγε ο Βάρδος. Χρόνια πολλά λοιπόν γεμάτα ευωδιαστές σιωπές και λόγια θαλασσοπλυμμένα! Είθε το τίποτα να είναι κοντά μας για πάντα, μιας και η ζωή έχει νόημα μόνο σε ευθεία αντιπαράθεση με την ανυπαρξία!

Τίποτα είπε...

Αχ! Χίλια συγγνώμη, βρε παιδιά, χίλια συγγνώμη! Δε γιόρταζα γμτ, τούτο το ποστ προέκυψε ως συνέχεια του προηγουμένου "Της γιορτής", στο άσχετο δλδ.
Ωστόσο, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές σας. Τις κρατώ για ώρα ανάγκης. Ποτέ δεν ξέρεις, τι μπορεί να σε γλυτώσει από το σήκωμα του ακουστικού:)

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

έτσι όπως λιγόστεψαν οι "εκλεκτοί", θυμήθηκα ένα τραγούδι που οι στίχοι του είναι ελληνική απόδοση Lorca και μιλάει για τέσσερις λεβέντες που λιγοστεύουν μέχρι:

"ένας ο λεβέντης κι ο αγέρας ένας.."

κι έπειτα..:

"στις μυρτιές του δρόμου δεν περνάει κανένας..."

Helix Nebulae είπε...

Είναι αυτό που λέει "κάτι μου θυμίζει τ΄όνομα του, αλλά δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του". Ναι, δυστυχώς συμβαίνει συχνά. Η μοίρα των φερώνυμων. Κάποιοι καταφέρνουν και γίνονται όμως οι απαραίτητες εξαιρέσεις του κανόνα...