Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2007

Σιγά τον πολυέλαιο...

Ήταν ένα σπίτι στη στάση του λεωφορείου που μας γύριζε σπίτι μετά το σχολείο. Ακατοίκητο. Στην αυλή του, κάτω από σωρούς χώμα, ανακαλύψαμε παίζοντας ένα λοφίσκο κρύσταλλα. Αμέτρητα κρύσταλλα, θησαυρός ολόκληρος, μάχες δίναμε ποιος θα βρει το πιο όμορφο, στραφτάλιζαν στις χούφτες μας, σαν τα υψώναμε στα χέρια κατά τον ήλιο, μισούσαμε το λεωφορείο που 'ρχόταν αγκομαχώντας... "Βρήκαμε διαμάντια, βρήκαμε διαμάντια", σε κανέναν δεν τo 'παμε το μυστικό μας. Μέχρι που μεγαλώσαμε. Και ξαναπήγαμε στο παλιό σπίτι. Ψηλοί πια. Και διαβάσαμε τη σκουριασμένη ταμπέλα:
"ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥΕΛΑΙΟΙ"

20 σχόλια:

Weaver είπε...

"Αυτ'η ειν' η πλάση
Χοροπηδά
πάντα κυλά
μέσα αδειανή
ηχολογά
σαν το γυαλί
πότε θα σπάσει;
Γυαλίζει εδώ
γυαλίζει εκεί
Να δες με ζώ
φυλάξου συ
ο καλός μου γιός!
Τι θα πεθάνει
όποιος την πιάνει
Είναι πηλός
κι εύκολα σπάνει.."

Goethe "Faust" 2402-2415 (μετ. Κώστα Χατζόπουλου)

Για τα μικρά σας "ποιήματα" ...
Την καλησπέρα μου

Τίποτα είπε...

"Αυτό το άδειο κόκκαλο θα είχε κάποτε μέσα του μια γλώσσα
κι η γλώσσα αυτή θα τραγουδούσε"

Σαίξπηρ "Άμλετ" (μετ. Γ. Χειμωνά)

Αν κατάλαβα καλά:))

ioeu είπε...

Καθένας βρίσκει ό,τι κουβαλά μες στην ψυχή του. Κρυστάλλινη ψυχή, παντοτινή διαύγεια...

Τίποτα είπε...

@ioeu

Από το θάμβος των κρυστάλλων, στη θαμπάδα, ένα κλικ. Απειροελάχιστο. Να ξέρατε πόσο το τρέμω...

Helix Nebulae είπε...

Καλώς σε βρήκα. "Γεννήθηκα" κι εγώ πολύ πρόσφατα, και σαν μικρός κι αθώος που είμαι ψάχνω ακόμα για διαμάντια ανάμεσα στα σπασμένα γυαλιά των τσακισμένων πολυελαίων...

Τίποτα είπε...

@ helix nebulae

Έψαξα να βρω τι σημαίνει το ψευδώνυμο του απρόσμενου επισκέπτη.
Στην πραγματικότητα (διαβάζω στην περιγραφή του πλανητικού νεφελώματος), πρόκειται για ήλιους που ακολουθούν ήδη την διαδικασία του θανάτου τους...
Αν, όντως, ισχύει αυτό, τότε θέλει κότσια να ενδυθείς το συγκεκριμένο ψευδώνυμο και ταυτοχρόνως να ψάχνεις διαμάντια ανάμεσα στα σπασμένα γυαλιά τσακισμένων πολυελαίων.
Να είσαι καλά:)

Xνούδι είπε...

Σε ευχαριστώ. Επειδή χωρίς να το ξέρεις σε βρήκα.
Υπέροχα όλα όσα διάβασα. (Τε)τριμμένες λέξεις (οι δικιές μου).
Καλό βραδάκι

Marina είπε...

Θαυμάσιο άρθρο! Τι χαρά θα είχες σαν παιδί με τους τότε θησαυρούς σας! Αραγε απογοητεύτηκες όταν ανακάλυψες την ταμπέλλα και την πηγή "των διαμαντιών"?

Τίποτα είπε...

@ χνούδι

Σ' ευχαριστώ, καλώς ήλθες:)

@ Μαρίνα

Όχι, δεν απογοητεύτηκα. Το ήξερα ούτως ή άλλως, πώς όχι; Τη χαμένη μας αθωότητα, έκλαψα.
Να είσαι καλά:)

roidis είπε...

το παρελθόν είναι το μόνο που μας συνδέει με τόπους και άλλα παραφερνάλια...

και εγώ που λείπω έξω χρόνια, ανακαλύπτω ορισμένες φορές σε ορισμένα από αυτά, ότι ούτε το παρελθόν πια δεν με συνδέει. Τίποτα.

Τίποτα είπε...

@ roidis

Πικρή διαπίστωση αυτή...Ή μήπως όχι;
Ο μίτος που κόβεται, σου κόβει την ανάσα ή σ' απελευθερώνει;
Δεν ξέρω...
Λογική η άγνοια, θα πεις, από ένα τίποτα.
Καλώς όρισες:)

herinna/ είπε...

Όμορφα τα λόγια και η σκέψη του τίποτα.

o kairos είπε...

Κατασκευαζονται παιδικοι θησαυροι.Υπο του Τιποτα.

Helix Nebulae είπε...

Το λέει και το "about me": "Είμαι μία οφθαλμαπάτη. Είμαι τα πολύχρωμα απομεινάρια της έκρηξης ενός υπερκαινοφανούς αστέρα, a long time ago in a galaxy far, far away..."

Κοινώς, έχω ήδη πεθάνει και ξαναγεννιέμαι. Για την ακρίβεια έχω ξαναγεννηθεί και το μαθαίνετε με καθυστέρηση λόγω απόστασης :-)

Τίποτα είπε...

@ herinna

Σ' ευχαριστώ, ποιήτρια:)

@ o kairos

Εδώ που τα λέμε, Καιρέ, (μεταξύ μας είμαστε εξάλλου), για τα παιδιά κι ένας σβώλος χώμα, θησαυρός λογιάζεται μερικές φορές.:)

@ helix nebulae

Κι η απόσταση φταίει κι αυτά τα καταραμένα μηχανήματα που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα:)

Ανώνυμος είπε...

Κορυφαίο.

bar-ufo-s είπε...

Αρκετό για να με κάνει να σωπάσω για πάντα. Μόνο η ακατάσχετη λεξιλαγνεία μου ευθύνεται για ότι πω από δω και μπρος.
:-)
Πολύφητος = Τυχάρπαστος

Τίποτα είπε...

@ σεξπυρ

Με άγχωσες. Δεν ξέρω τι να απαντήσω στο σχόλιό σου, εκτός ίσως πως μοιραστήκαμε από διαφορετικές θέσεις ο καθένας, μια αλήθεια. Γιατί αυτή είναι που συγκινεί.:)

@ Τυχάρπαστε-Πολύφητε,

Που δείχνεις να ταλανίζεσαι από το μπέρδεμα των ψευδωνύμων σου, σωπαίνει εκείνος που δεν έχει τι να πει. Κι εσύ πάντα θα έχεις κάτι να πεις, αν κρίνω από τα μέχρι τώρα ειπωμένα σου. Και πάντα όχι αταλάνιστα:)

o kairos είπε...

Ωραια που το πες.

quartier libre είπε...

Σαίξπηρ "Άμλετ" (μετ. Γ. Χειμωνά)