Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2007

Της αγάπης *

Στων ματιών μου τις κόγχες καρφώθηκε η νύχτα, είπες. Και μάζεψα ένα-ένα τ’ άστρα και την κέντησα ξανά να δεις. Κι είδες στα χέρια μου πληγές απ’ το βελόνι κι είπες. Πόσο φρικιαστικό το θέαμα είναι. Κι έπιασα τα χέρια μου και τα ‘κοψα, να μην τα βλέπεις πια και σε τρομάζουν...


* Παλιά ανάρτηση (23-3-2007). Τότε, με τίτλο Η Αφροδίτη της Μήλου. Σήμερα αλλιώς. Για να ταιριάζει.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με έπιασαν τα ιδεολογικά μου:
Ε, όχι τόση θυσία πια! Άσε τα χεράκια σου στη θέση τους, με τις ευλογημένες πληγές της προσφοράς. Κι όποιος δεν μπορεί να δει την ευλογία, ας μείνει στο σκότος. Βγάζει μόνος τα μάτια του.

[Επί του διαδικαστικού, αν μου επιτρέπεις: "Πόσο φρικιαστικό το θέαμα είναι". Εδώ το ρήμα στο τέλος μου φαίνεται λίγο περίεργο.
"Κι είδες στα χέρια μου πληγές απ’ το βελόνι κι είπες."
Εδώ, όμως, πόσο όμορφο έτσι που το κόβεις!]

ΥΓ: Συμπάθα με για τις εξυπνάδες, καλές γιορτές τίποτα. Να γεμίζεις ομορφιά να μας χαρίζεις.

o kairos είπε...

Παντα ομορφη σαν την Αφροδιτη

ξερω γω; είπε...

Και διαβάζοντας σκεφτόμουν...τι σμβαίνει τελικά; Είναι όλες οι δυνάμεις σου εκεί, έτοιμες για αυτοθυσία στις πολεμίστρες...ή ακόμα πιο επίπονα παραιτήσε από κάθε δύναμή σου; Η μήπως το ίδιο κάνει;

Τέλος πάντων.Μάλλον δεν έχει σημασία.Το απόλασα.

Καλή συνέχεια.

quartier libre είπε...

...με μπομπάρδες τρικάταρτες
και μου ρίξανε...
αμαρτία μου
να χα κι εγώ μιαν αγάπη

Aντώνης είπε...

Το θυμόμουν!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ όμορφο κείμενο. Η σύνταξή του ιδιόρρυθμη για να χαρίζει την έμφαση στα ουσιαστικά, στο αληθινό νόημα. Κι όμως τόσο βαθιά είναι η αγάπη του/της που θα έχανε τα πάντα -σε ένα κόσμο που μόνο κλέβει τα πάντα.

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά τίποτα
Φληναφος

Γουφ είπε...

Ο Κνούτ Χάμσουν, στο Η ΠΕΙΝΑ βαζει τον ήρωα να κοβει το χερι του και να το τρώει. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Τίποτα είπε...

Καλή χρονιά μας :)