Πήγαινε
Έτσι να μ’ αγαπάς θέλω, με το πήγαινε της μάνας και το κρυφοσταύρωμα στο παραθύρι ευχή της. Πήγαινε να μου λες, πήγαινε κι εδώ είμαι εγώ. Και να προκόψεις όπου κι αν πας, να μου λες, και μη σε νοιάζει, να μου λες. Γιατί εδώ είμαι εγώ. Έτσι να μ’ αγαπάς θέλω. Έτσι. Κι εγώ δε θα πηγαίνω πουθενά. Στ’ ορκίζομαι, στ’ ορκίζομαι, πουθενά δε θα πηγαίνω. Πουθενά. Γιατί όλα στη ζωή όσα ζήτησα, σπάταλα μου τα πρόσφερες μ’ αυτό το πήγαινε στη φούχτα σου απλωμένο.
Πίνακας: Σαρελάκου Ρουμπίνα, Άτιτλο.
Πίνακας: Σαρελάκου Ρουμπίνα, Άτιτλο.
12 σχόλια:
Έρωτας !
εξαιρετικό.
κλίνω το γόνα.
Θαυμάσιο. Λιτό.
"...λες για το μετά
ποιαν ευτυχία μπορεί κανείς να σου κλέψει
απομακρύνοντας το σώμα του
κανείς
Κόλλησα τα μούτρα στο τσίτι που μοσχομύριζε αμοιβή
κι ανέτειλε έφηβος ύμνος
Μα πού είσαι πού εντός
Πετάω παλιό σακάκι στον αέρα λούζομαι
στους καταρράχτες των στιγμών
στις αιώρες των δακτύλων σου τραμπαλίζομαι
Μαζεύω ύστερα τα χέρια σου ένα ένα
τα διπλώνω στους ώμους
να `σαι εδώ ανεπιτήδευτο δέσιμο και πια
ολόκληρη να μη φεύγεις τραβάω το φουστάνι σου
κουβάρι στου εγωισμού τα μπλόκα
Μα πού είσαι πού εκτός
Όπου και να `σαι σκύψε ν` ακούσεις
Τρελός στα χαμηλά των ακουσμάτων
ηχογραφώ εκκωφαντική πτώση εποχής
κι αειθαλών ειρώνων τα πράσινα γέλια..."
Επιτέλους τίποτα
ποιημάτεψε
να κατεβεί ο ουρανός με την αγχόνη
Ώρες-ώρες με στέλνεις αδιάβαστο.
Τ' όνειρο, η προσμονή κι η ελπίδα μου, μια ευχή μάνας.
Εξαιρετικό.
Αυτό θα πει εκκίνησις...
Η μήπως και συγκίνησις εδώ που τα λέμε;
Τι τύχη...
δίχως τίτλους ιδιοκτησίας...
δίχως συμβόλαια και όρους..
όπως της πρέπει!
Πόσο μπορείς ακόμα να με συγκινήσεις καλό μου Τίποτα. Αναρωτιέμαι...
Υπέροχο!!!
Δημοσίευση σχολίου