Παρασκευή 20 Ιουλίου 2007

Πήγαινε



Έτσι να μ’ αγαπάς θέλω, με το πήγαινε της μάνας και το κρυφοσταύρωμα στο παραθύρι ευχή της. Πήγαινε να μου λες, πήγαινε κι εδώ είμαι εγώ. Και να προκόψεις όπου κι αν πας, να μου λες, και μη σε νοιάζει, να μου λες. Γιατί εδώ είμαι εγώ. Έτσι να μ’ αγαπάς θέλω. Έτσι. Κι εγώ δε θα πηγαίνω πουθενά. Στ’ ορκίζομαι, στ’ ορκίζομαι, πουθενά δε θα πηγαίνω. Πουθενά. Γιατί όλα στη ζωή όσα ζήτησα, σπάταλα μου τα πρόσφερες μ’ αυτό το πήγαινε στη φούχτα σου απλωμένο.

Πίνακας: Σαρελάκου Ρουμπίνα, Άτιτλο.

12 σχόλια:

Γουφ είπε...

Έρωτας !

quartier libre είπε...

εξαιρετικό.

κλίνω το γόνα.

Ανώνυμος είπε...

Θαυμάσιο. Λιτό.

Socrates Xenos είπε...

"...λες για το μετά
ποιαν ευτυχία μπορεί κανείς να σου κλέψει
απομακρύνοντας το σώμα του
κανείς
Κόλλησα τα μούτρα στο τσίτι που μοσχομύριζε αμοιβή
κι ανέτειλε έφηβος ύμνος
Μα πού είσαι πού εντός
Πετάω παλιό σακάκι στον αέρα λούζομαι
στους καταρράχτες των στιγμών
στις αιώρες των δακτύλων σου τραμπαλίζομαι
Μαζεύω ύστερα τα χέρια σου ένα ένα
τα διπλώνω στους ώμους
να `σαι εδώ ανεπιτήδευτο δέσιμο και πια
ολόκληρη να μη φεύγεις τραβάω το φουστάνι σου
κουβάρι στου εγωισμού τα μπλόκα
Μα πού είσαι πού εκτός
Όπου και να `σαι σκύψε ν` ακούσεις
Τρελός στα χαμηλά των ακουσμάτων
ηχογραφώ εκκωφαντική πτώση εποχής
κι αειθαλών ειρώνων τα πράσινα γέλια..."

Επιτέλους τίποτα
ποιημάτεψε
να κατεβεί ο ουρανός με την αγχόνη

Ανώνυμος είπε...

Ώρες-ώρες με στέλνεις αδιάβαστο.

Καπετάνισσα είπε...

Τ' όνειρο, η προσμονή κι η ελπίδα μου, μια ευχή μάνας.

angeliki marinou είπε...

Εξαιρετικό.

Aντώνης είπε...

Αυτό θα πει εκκίνησις...

Aντώνης είπε...

Η μήπως και συγκίνησις εδώ που τα λέμε;

E είπε...

Τι τύχη...
δίχως τίτλους ιδιοκτησίας...
δίχως συμβόλαια και όρους..
όπως της πρέπει!

Xνούδι είπε...

Πόσο μπορείς ακόμα να με συγκινήσεις καλό μου Τίποτα. Αναρωτιέμαι...

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο!!!