Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

Του θαλάμου 3 και κάτι



Καλά τα πήγαινα, καλά. Κι όλα τα λόγια πού ‘πρεπε του τά ‘χα ειπωμένα. Πως η ζωή δε χάνεται, επέμενα. Πως όλα μια συνήθεια είναι. Και κείνος κοίταζε τα μάτια μου, να δει αν είναι αλήθεια όσα λέω. Δασκαλεμένα ώρες πριν αυτά, στο ύψος τους σταθήκαν, δε με δώσαν. Τότε αυτός χαλάρωσε, φαίνεται πως τα λόγια μου κάπως τον ηρεμήσαν, έγειρε πίσω κι έκανε το χέρι του να ξύσει. Το χέρι του; Ποιο χέρι του; Συνάντησε αέρα. Και πάλι πανικόβλητος γύρισε προς τα μένα. Κι ανάθεμά με, τά ‘χασα. Δεν το ‘χα στο σενάριο το ξύσιμο. Ποιος τον παλεύει τέτοιον αυτοσχεδιασμό; Πιαστήκανε τα μάτια μου αδιάβαστα, στο ανύπαρκτό του χέρι καρφωμένα. Κι όσο κι αν πάσχιζα αλλού να τα γυρίσω, αυτά εκεί. Ξεστράτιζαν και βούρκωναν κι αρχίσανε αλήθειες να ξερνάνε. Πόσο λυπάμαι για τη ζωή του που έχασε, είπαν. Και πόσο πολύ χαίρομαι που δεν είμαι στη θέση του, είπαν. Κι ότι παρακαλώ τη γη ν’ ανοίξει να με καταπιεί του είπαν, δεν το ‘κρύψαν. Όλα τα είπαν, όλα. Κι αυτός κοιτούσε αμίλητος τα μάτια που μιλούσαν. Τύψεις γεμάτος για το χρέος που δεν έκανα, σηκώθηκα και έφυγα. Αέρας έγινα. Τύψεις γεμάτος. Μα τι τα θες; Όσο τα πόδια μου κατάπιναν διάδρομο, το ένα μου χέρι άρρωστα ψαχούλευε τον ώμο, θέλοντας να σιγουρευτεί πως τ’ άλλο ήταν εκεί.

Πίνακας: Ευαγγελία Πίτσου, άτιτλο

13 σχόλια:

kyriaz είπε...

Δε χορταίνω να σε διαβάζω...

Τίποτα είπε...

Λες να τα κατάφερα καλύτερα τούτη τη φορά, kyriaz?
(πες ναι, γιατί έχω κι άλλη εκδοχή στο συρτάρι και θα βαρεθείς να βλέπεις το 3)

kyriaz είπε...

όχι...(μόνο και μόνο για να δω και την άλλη εκδοχή...) :)

quartier libre είπε...

εξαιρετικό !

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Ποιός σου είπε σπως στο "3" δεν "τα κατάφερες";
Κιμάς έγινα στο "3", ψιλοκομμένος κιμάς στο "3 και κατι"...
Ξανά το ίδιο σχόλιο του "3" λοιπόν:

"Γι' αυτό δεν μπορώ τα νοσοκομεία, τα γηροκομεία, τα ψυχιατρεία, τις φυλακές, την τρέλλα μου μεσα....
Συσωρευμένος ανθρώπινος πόνος και νεκρά όνειρα και ελπίδες..."

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα πω για το κείμενο.
Θα πω για το "και κάτι".
Θέλει κουράγιο το "και κάτι"
Θέλει επιμονή.
Ευχαριστώ, τίποτα, για το "και κάτι" που μας έδωσες.

genna είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Aντώνης είπε...

Να μην ξέρει η δεξιά τί ποιεί η αριστερά σου..

Ανώνυμος είπε...

Καλή εντύπωση!

Negma είπε...

Το ένα καλύτερο απ' τ' άλλο.

Κι όλα μαχαιριές...

Και καθρέφτες...

Καπετάνισσα είπε...

Λευκά χαρτιά.
Ούτε σενάρια, ούτε κατεβατά.
Ίδια σεντόνια.
Πόσο σώμα να σκεπάσεις πιά;

Unknown είπε...

σπάραγμα από πραγματικότητα. άδολη.

Τίποτα είπε...

Φίλοι,
Το έχετε νοιώσει ποτέ; Εγώ ναι. Μοιάζει με το συναίσθημα που έχουμε, όταν παρακολουθούμε ταινίες καταστροφής. Παρόμοιο μ' εκείνο που και οι τραγικοί δίδαξαν. Έλεος και φόβος και ανακούφιση μαζί. Βάρος το έχω στη συνείδησή μου τούτο το συναίσθημα. Κι ήθελα να το μοιραστώ. Σας ευχαριστώ.