Φως
Και ξαφνικά, εκεί που φαίνονται όλα μαύρα, μαύρα, κάπου από το πουθενά, ένα φως στο σκοτάδι. Τίποτα συγκεκριμένο, τίποτα. Ένα φως από το πουθενά. Κι αρχίζεις πάλι να ανασαίνεις. Διστακτικά, αλλά ανασαίνεις. Και δε σε νοιάζει πια το φως από πού έρχεται. Δεν το ψάχνεις. Είσαι ευγνώμων που έρχεται. Η ζωή βρίσκει δρόμους, σκέφτεσαι. Η ζωή βρίσκει δρόμους. Και προχωράς.
Πίνακας: Αναστασία Κροκίδη, Τρέχοντας
20 σχόλια:
... να ανασαίνεις, εστω και διστακτικά,
βρίσκει δρόμους, βρίσκει...
Κοίτα να δεις...
Πάντα αποστρεφόμουνα το Τίποτα.Ποτέ δεν περίμενα πως κάποτε θα...το θαυμάζω.
Πόσο αισιόδοξο... Σαν να μου απαντάει σε κάτι που είχα γράψει πρόσφατα... Ώραία μου "έκατσε" ως timing! Νά 'σαι καλά, βρε Τίποτα!!!
η ζωή είναι έξω, μην ξεχνιόμαστε, δεν είναι μόνο μέσα. Γενεαλογία το φως δεν έχει. Ωραίο τίποτα
Πάντα ευγνώμων για το φως, πάντα. Καλό καλοκαίρι :)
το ευλογημένο φως του τίποτα...
μ' αυτό, άλλωστε, ζούμε...
Πόσο πολύ σας ευχαριστώ, δεν ξέρετε. Όλους σας.
Κι έγινες τώρα από τίποτα ένα φως στην άκρη πέρα απ' το σκοτάδι :)
Μετά την ευθανασία η Αθανασία ! Εξαιρετικό!
Το Φως βρίσκει τρόπο να κάνει τα διστακτικά μας βήματα νέο δρόμο!!
Τρυφερή η σύνδεση με τον πινακα της αθωότητας!
:)
"Και προχωράς"
Δεν ξέρω για τους άλλους σου αναγνώστες, πάντως σ' εμένα, αυτό το τελευταίο μου έκανε αμέσως κλικ.
Ίσως φταίει το ότι κι εγώ είμαι ένας Walker, που με τη βοήθεια του Φωτός, πήρα το θάρρος να προχωρήσω στο δρόμο της ζωής...
Πολύ μου αρέσει το μπλογκ σου.
Υ.Γ: Μην κάνεις όμως το λάθος να μπεις στο δικό μου μπλογκ. Θα το μετανιώσεις...
Ένα φως στο σκοτάδι για να μπορούμε να το διακρίνουμε, για να περπατούμε στους δρόμους που μας ανοίγει η ζωή.
poli oreo keimenaki!
giati onomases to blogaki su tipota?afou grafeis orea pragmata.ta theoreis ena tipota?
ευγνωμοσύνη
να χουμε στη ζωή...
και τους δρόμους που αυτή βρίσκει,
να τους βαδίζουμε.
κάνουμε απλά, μιά βουτιά!
και κολυμπάμε...
Η ζωή βρίσκεται στονβ καθημερινό αγώνα για να την αλλάξουμε προς το βελτίον.
το φως κρύβει και φανερώνει τις σκιές, εμάς, που τρέχουμε παντού και πουθενά
γλυκια ζωή (http://bewleybros.blogspot.com/2007/06/blog-post_25.html)
:)
Πολύ το είχα ανάγκη αυτό το φως, έστω κι από το τίποτα.
Έχω την εντύπωση πως όλοι συμφωνούμε επί της ουσίας. Κι ας φοράμε τα μαύρα πότε-πότε.
Σας ευχαριστώ.
Ένα φως απ΄ το τίποτα.
Ένας δρόμος απ΄ τη ζωή.
Μια ζωή δρόμος.
Ένα τίποτα τα φώτα.
Αρκεί τα μάτια να κλείσεις κι όλα χάνονται.
ξέρεις τι μ' αρέσει;
η φωτό !
το μωράκι, που μαθαίνει να περπατάει...
:)
Δημοσίευση σχολίου