Τμήμα Δ, 4
Τρέχουν τα μάτια μου, χωρίς να συμβουλευτούν κανέναν. Από μόνα τους. Δι’ ασήμαντον αφορμήν. Να, προχθές ήταν η μαγειρίτσα. Να φτιάξω ή να μη φτιάξω. Μέγα πρόβλημα. Και δώσ’ του κλάμα. Βλέπεις, σε σένα μόνο άρεσε η μαγειρίτσα. Για σένα την έφτιαχνα. Κάθε χρόνο. Και προχθές, που θα έφτιαχνα ή δε θα έφτιαχνα, για σένα πάλι. Μα φτάνει πια. Άλλο δεν κλαίω. Δεν είναι που κουράστηκα. Είναι που ξέρω γιατί κλαίω. Και ξέρεις κι εσύ. Δεν τρέχουνε τα μάτια μου για σένα, αλλά για μένα. Μου λείπεις και μου λείπεις και μου λείπεις. Πολύ το «μου» ακούγεται, δε βρίσκεις; Πολύ. Και βαρύ. Πολύ. Πού να ταξιδέψεις με τέτοιο βάρος στις αποσκευές. Κι έτσι δε μέθυσες ποτέ σου στην Αβάνα. Όπου «έτσι», βάλε «μου». Κι όπου «μου», «από αγάπη». Τρίχες αγάπη. Το ‘ξερες εσύ, μα δε μιλούσες. Μ’ άφησες μόνη μου να μάθω. Έτσι το διάλεξες. Να τα πληρώσω τα μαθήματα. Τρελέ! Τώρα που ένιωσα, δεν είσαι εδώ να το χαρείς. Γι’ αυτό σου λέω. Άλλο δεν κλαίω. Δεν είναι που κουράστηκα. Είναι που ξέρω γιατί κλαίω. Είναι που ντρέπομαι. Εσένα. Που έχασες για ένα "μου" τη ρούμπα στην Αβάνα.Πίνακας: Delilah Smith, Salsa dancing
15 σχόλια:
μην κουραστείς να γράφεις
William Wordsworth
Ode: Intimations of Immortality from Recollections of Early Childhood
What though the radiance which was once so bright
Be now for ever taken from my sight,
Though nothing can bring back the hour
Of splendour in the grass, of glory in the flower;
We will grieve not, rather find
Strength in what remains behind;
In the primal sympathy
Which having been must ever be;
In the soothing thoughts that spring
Out of human suffering;
In the faith that looks through death,
In years that bring the philosophic mind.
Τι που παρόλη του τη λάμψη κάποτε ήταν τόσο αστραφτερό
Έχει χαθεί απ’ τη ματιά μου τώρα πια καιρό
Αν και πια τίποτα δεν φέρνει πίσω του την ώρα
Της λάμψης στο γρασίδι, της δόξας στην οπώρα ·
Δεν θα θρηνήσουμε, παρά θα δίνει
Σε μας τη δύναμη ό,τι απομείνει ·
Η πρώτη πρώτη η συμπόνια
Που έχοντας υπάρξει μια φορά υπάρχει πια για χρόνια ·
Οι σκέψεις οι λυτρωτικές που αναβλύζουν
Από τον πόνο των ανθρώπων σαν γυρίζουν ·
Η πίστη που κοιτάζει μέσα απ’ το θάνατο ·
Τα χρόνια που φέρνουν τον βαθύ στοχασμό.
(μτφρ : Γιάννης Ευθυμιάδης)
Αφιερωμένο
Σας εκτιμώ όπως μπορεί να εκτιμά κανείς αγνώστους. Στον υπερθετικό βαθμό. Για το πανανθρώπινο σας δάκρυ. Για το πολύ ιδιωτικό σας δημόσιο έργο. Για το πέραν του δέρματος. Μη σταματήσετε να κλαίτε. Κι ας είναι τα "μου" όπως τα λετε, κι ας ξέρετε γιατί. Θαρθει η μέρα που το ποτάμι θα γίνει ρυάκι, κι έπειτα σταγόνα. Τοχει ο χρόνος. μα η σταγόνα, ας μη σταματήσει ποτέ. Ας πεφτει παντα στη μονη εφικτή αθανασία, τη μνήμη. Και η απουσία θα είναι τόπος.
Χαρά μου που σε ανακάλυψα. Και το "μου" αυτο δεν είναι βαρύ γιατί το ελαφραίνει η γραφή σου. Είναι η συγκινησή σου καθολικής εμβέλειας, δεν προσπερνούνται τέτοια κείμενα.
Φεύγω τώρα αλλά νιώθω σχεδόν ανάγκη να σου αφήσω σχόλιο.
Την καληπέρα μου
θα μείνω να διαβάζω το σχόλιο του nomad και να ψάχνω να βρω πως θα βάλω ομοιοματικά στο τρίτο σχόλιο μετά το δικό του...
τίποτα. όλα.
Μονα
Τέλειο κέιμενο. Αναζήτηση αγάπης είναι τελικά αυτή η ζωή.
TO Fmb γιορταζει !!!! 100 posts και ΝΕΟΣ ΔΙΣΚΟΣ OFFSPRING - ΠΛΗΡΗΣ ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ DOWNLOAD - ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΛΜΑΜΕ
Νέος Δίσκος (ακόμα ακυκλοφόρητος) των Offspring
The Offspring - Rise And Fall, Rage And Grace (2008)
και σε πανελλαδική αποκλειστικότητα μα που αλλού? Μόνο στο fmb, το πρώτο blog που τετραγώνισε τον δίσκο
http://fuck-music.blogspot.com/
ωραίο ποστ, ξέρεις την χόρεψα εγώ τη ρούμπα στην Αβάνα εκείνες τις μέρες που πήγα, κι ας μη μου είπε "μοϋ" ποτέ, κι ας μου το χρωστάει, τη ρούμπα την ετίμησα και θα τη θυμάμαι
Που είσαι τίποτα?
ο ανθρωπος εχει πεθανει
όταν ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ πως γράφουμε ανώνυμα
-αν δε θέλουμε να μας πάρει ο διάβολος και να μας σηκώσει-,
καλύτερα να γράφουμε ευπρεπώς.
(ΑΝ γνωρίζουμε τι σημαίνει ευπρέπεια...)
αλλιώς να σιωπούμε.
Τίποτα,
άρον το θάλαμόν σου
και περιπάτει!...
Έλα,βγες να κλείσεις στόματα-
για μένα;...
μην κουραστείς
να γράφεις
παει καιρός που έχω να περάσω...μα βλέπω πως και εσύ το ίδιο.
Ελπίζω να'σαι καλά και ένα ταπεινό κι εγώ...μη κουραστείς να γράφεις.
Καλώς σας ξαναβρίσκω. Και σας ευχαριστώ που είστε εδώ.
Δημοσίευση σχολίου