Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

Η μελωδία της ευτυχίας



Ο Ρέντης ήτανε τα Σάββατα. Και ντυνόμαστε και στολιζόμαστε και άκρη-άκρη το ποτάμι για Ντούαλ και Αλέα και μελωδία της ευτυχίας. Κι η Χονολουλού τα άλλα Σάββατα. Θάββατο θήμερα, κθέχασες; Σάββατο, ναι. Και πού θα πάμε; Στη Χονολουλού. Έχει έργο εκεί; Απ’ όλα έχει. Και ντυνόμουνα και στολιζόμουνα και περίμενα. Μα ντύθου κι εθύ, θα χάθουμε το έργο. Είναι νωρίς ακόμη. Και περίμενα και περίμενα και τίποτα. Πέσε κοιμήσου. Κι η Χονολουλού; Το άλλο Σάββατο. Θίγουρα; Σίγουρα. Και τι θα δούμε; Ό,τι θες. Το άλλο Θάββατο; Το άλλο. Θτη Χονολουλού; Στη Χονολουλού. Κι έπεφτα και κοιμόμουνα και δε μ’ ένοιαζε που τίποτα. Ερχόταν η Χονολουλού στο κρεβάτι με τα Ντούαλ της και τις Αλέες της και τις μελωδίες της ευτυχίας, ίδια ο Ρέντης, άκρη-άκρη στο ποτάμι. Ωραία. Ωραία κύλησε ο καιρός μου άκρη-άκρη στο ποτάμι, ωραία κύλησε ο καιρός μου, ωραία κύλησε. Ωραία. Μα τώρα πώς θα γίνει; Πώς θα γίνει γαμώτο; Πώς θα γίνει να ξαναβρεθώ Χονολουλού τα Σάββατα; Κι ας τίποτα; Πώς θα γίνει;

16 σχόλια:

kyriaz είπε...

Καλημέρα!
Ευτυχώς που τίποτα...

Τίποτα είπε...

Καλημέρα, kyriaz μας:)

tsiailisworld είπε...

ένα θ, άμα το σεβαστείς, και δεν το περιγελάς, αλήθεια, μπορεί και να γίνει η ΄μελωδία της ευτυχίας΄

Ανώνυμος είπε...

Απ'το τίποτα στο τίποτα χωρά μια ολόκληρη ζωή.

Nomad είπε...

Παρά το εντελώς προσωπικό των αναμνήσεων, νομίζω θα (ξανα)γίνει κι ας (ξανα)τίποτα.
Με καποιον τρόπο κι ισως λίγο πιο μετά, μα ναι, θα ξαναγίνει.
Καλησπέρα σας και καλώς επανήλθατε.

Τίποτα είπε...

@ tsiailis world

Ποτέ δεν περιγελώ ένα Θ. Το συγκεκριμένο ανήκε σε παιδί.

@ aerosol

Ολόκληρη. Μικρή όμως, ε;

@ nomad

Καλησπέρα σου και καλώς σε ξανασυνάντησα.

quartier libre είπε...

καλημέρα

OrthoPhysio είπε...

Κι όχι μόνο το Ντούαλ κι η Αλέα, μα κι ο Απόλλων παραπερούλια, λίγο πριν του Σπέντζου, κι ο Σταθμός των τραίνων με το Μηχανοστάσιο και τα παρκαρισμένα βαγόνια, κι η Μπιχάκη με την αφύλακτη διάβαση και την έκρηξη του βυτιοφόρου που ακούστηκε σε όλη την Αθήνα σχεδόν (το ανάλογο των Καμένων Βούρλων πριν λίγα χρόνια) και ο Ανέστης ο λουστραδόρος στην πλατεία, τα Δημόσια Ανδρών τε και Γυναικών, καστανόοοχωμα για τα λουλουδιααα o μπαρμπα-Βασίλης με το κάρο και τον Ψαρή, η Ρουσέα, ο φούρνος του Κρεμμύδα, οι παλιές Προσφυγικές και οι νεώτερες εργατικές κατοικίες, το υπάιθριο σινεμά τα καλοκαίρια, τ' ασβεστωμένα δένδρα της πανέμορφης αλλ' ήδη κατεστραμμένης πλατείας κι εκείνα τα αγροκτήματα με τις λαχανίδες και τα στάρια και τις στέρνες οπού κολυμπούσαν τα λαχανικά κι όλα εκείνα οπού είχαν όνομα και χρώμα πράσινο και καφέ κι ήταν φυτά και χώμα πριν το άπαν τραπεί σε επιφάνεια βατή, γυαλιστερή, ασφάλτινη ή μπετονένια..
Πριν τα χοντροχάλικα της παράδρομου του Κηφισού, γίνουν δρόμοι Εθνικοί....

Τίποτα είπε...

Χαίρε εδω,

σ' εκείνα τα αγροκτήματα με τις λαχανίδες και τις στέρνες που κολυμπούσαν τα λαχανικά μεγάλωσα. Στα τσιφλικάδικα της Αγίας Άννης. Ο Ρέντης! Η πρωτεύουσα των παιδικών μου χρόνων! Πόση χαρά μου έδωσες...

Ανώνυμος είπε...

Αγίας Άννης...
Ναι...
Με τους αητούς και τα ξυραφάκια στην ουρά, με το ΟΜΟ να παιδεύει το ρέμα του Αη-Λιά και την Λεγάκη να γεμίζει φορτηγά...
Νο 99...Ρέντης - Αθήνα, Κουμουνδούρου...
Βαλμάς...Λεγάκηδες...Μώρος...
Εκκλησούλα της Ευαγγελίστριας..
Γήπεδο Ολυμπιακού, ασπρο το χώμα κι η στρώση για την μπάλα...Σιδέρης, Μποτίνος, Γιουτσος, Ζαντέρογλου, Αγανιάν λευκά σκονισμενοι να ντύνονται μεσα στο SETRA πουλμαν - αποδυτήρια πουθενά..
Τα στάρια που θεριεύαν και φκιάναμε λαγούμια αναμεσα τους να κρυφτούμε...
Χωματερές - καταφύγια των παιδιών τις Κυριακές για την χωμάτινη τσουλήθρα!
Και τα πατίνια τ' αυτοσχέδια μαζι με τα ελαστικά αυτοκινήτων, να τα κυλάμε με ξυλάκια...
Ενα χωριό στην μέση της Αθήνας.

Που'γινε απόπατος 5 εκατ. αποθηκευμένων ανθρώπων...

Τίποτα είπε...

Και το Ρολ. Με τα δώρα του μες στο απορρυπαντικό. Ψεύτικες καρφίτσες κοριτσίστικες, αλλά και με τη σειρά "Ήμουν κι εγώ εκεί".


Έτσι. Να μην ξεχνάμε κι ας πονάει. :)

Ανώνυμος είπε...

Το ΡΟΛ κι η εκκλησούλα δίπλα του ακριβως, η Αγια-Μαρίνα...που διασώθηκε...

Το γκρεμισμένο απ'τον εμφύλιο σπίτι στην Αγ. Αννης το θυμασαι;

3ο Δημοτικο...
Διστομου...

Ηρθα για την Χονολουλού.

Διάλεξε Σάββατο.

Τίποτα είπε...

Ποιο σπίτι εννοείς; Του Κάτσου; Αυτό θυμάμαι ως του "εμφύλιου". Με το πηγάδι που έλεγε η γιαγιά ότι βρήκαν 45 νεκρούς. Σχεδόν απέναντι από το σπίτι μας. Άλλο δεν ξέρω.

Κι ούτε το όνομα του σχολειού θυμάμαι. Μα άλλο σχολειό δεν είχαμε στην περιοχή. Στάση Γιαννακόπουλου κατέβαινα για το σχολειό, όταν αργότερα μετακομίσαμε στις εργατικές πολυτκατοικίες.

Με συγκινείς πολύ.

Να! Και τούτο για τα χωράφια και τις στέρνες μας είναι:

http://oyden.blogspot.com/2007/01/blog-post_9679.html

Χαιρετώ κι ευχαριστώ:)

Ανώνυμος είπε...

Κάτσος...Γιαννακόπουλος...ο μεγαλοκτηματίας του '40...

Γράφω για το χωραφόσπιτο του Βαλμα.
Απέναντι στον Λεγάκη - στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας.
Στάση Σχολείο.
Στάση Λεγακη.
Σταση ΟΜΟ
Στάση Μουριάδης
Στάση Αγ. Αννα.
Στάση γενικώς.
Φωτιά. Πυρκαγιά στην παλια εκκλησια της Αγ.Αννης.
Και τα πανηγύρια στην Αγ. Παρασκευή.
Εργατικές Πολυκατοικίες Αγ. Αννης.
Το κουρείο του Τσέγκου.
Ο φούρνος - το περίπτερο.
Αφίσσες.
Κυνήγι με τους μπάτσους - νόμος για την αφισοκόλληση.

Τ' απογεύματα, σκαρφαλώναμε στις τζιτζιφιές και στις μουριές - με τα στόματα βαμένα μούρο.

Και βέβαια τα πηγάδια.
Στο πάτο των πηγαδιών ο ουρανός ήταν στενός.
Μηχανήλατες αντλίες με κάδους εν σειρά - πάντα σκουριασμένες.

Ο Ρεντης.
Που στους καιρούς των Καταλάνων ήταν Δημήτρης - νοτάριος.
Μεγαλοκτηματίας κι αυτός.
Ο Αγιος Ιωαννης δεν ήταν Ο Ρέντης
Ηταν ΣΤΟΥ Ρέντη.
Είχε πάρει, τότε, 1250 - 1300 (;) μεγάλα κτήματα για τις Υπηρεσίες του στην Καταλανική Εταιρεία.
Πάντοτε ήθελα να μάθω γιατι ο Αη-Γιάννης ήταν Ρέντης. Rendi δηλαδή.

Σε ποια εποχή αναφέρεσε;

Τίποτα είπε...

Διάβασε εδώ και θα δεις γιατί ο Αη-Γιάννης ήταν Ρέντης:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A1%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82

Στις δεκαετίες '60 και '70 αναφέρομαι. Παμπάλαια. Όταν του Ρέντη, όπως τον αποκαλείς, ήταν η Χονολουλού μου.

Χαιρετώ:)

Ανώνυμος είπε...

Τα ιστορικά στοιχεία πήρα από το βιβλίο του William Muller "Η Φραγκοκρατία Στην Ελλάδα" εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 1990.
Εχει γραφτεί το 1906 καί έκτοτε εχέι κάνει πολλές εκδόσεις.

Οσο για την "Χονολουλού" , τελικά, είναι κάτι περισσότερο από ιδεολόγημα: Το υπέδαφος του Ρέντη είναι αμμώδες. Γεωλογικες έρευνες έχουν δείξει οτι η περιοχή, μάλλον στον Παλαιοζωικό Αιώνα, ήταν θάλασσα, κόλπος, η οποία έφθανε στις υπώρειες του Βριλλησού/Πεντέλης.
Ακόμη και μεις, ως πιτσιρίκια, βρίσκαμε απολιθώματα στα τοιχώματα των χωματερών, από τριλοβίτες και σπονδυλωτά (ψάρια).

Αρα, η Χονολουλού "σου" είναι πολύ πραγματική.

Στις δεκαετίες που αναφέρεις αναφέρομαι κι εγω.
Μπορεί να γνωριζόμαστε.

here44@gmail.com