Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Του θαλάμου 13



Μωρέ, μια χαρά είμαι εδώ σου λέω! Πασάς στα Γιάννινα. Πάνε κι έρχονται οι χανούμισσες με τις άσπρες τις στολές τους και με τα πασουμάκια τους τ’ αθόρυβα. Ώρα για την ενεσούλα μας, τιτιβίζουν. Ευχαρίστως. Τρελαίνομαι μ’ εκείνο το μας. Τρελαίνομαι. Πώς πάμε σήμερα; Με προσέχεις; Πρώτο πληθυντικό, όχι αστεία. Πώς πάμε σήμερα; Μια χαρά πάμε, μου πέρασε η πνευμονία που με κρεβάτωσε, αλλά σιγά να μην τους το πω. Μ' αρέσει εδώ. Κάθε μέρα κι άλλο πόνο βρίσκω. Πότε στο στήθος, πότε στο στομάχι. Κι όλο ψάχνουν. Κατατρυπημένο μ’ έχουν, φλέβες δεν έχω πια. Τίποτα δε βρίσκουν, δε δικαιολογείται ο πόνος, λέει, θα μου δώσουν εξιτήριο, λέει. Δε με νοιάζει τι δικαιολογείται και τι όχι, απαντώ, εγώ πονάω. Πονάω και δεν πάω πουθενά. Και απαιτώ, κύριοι, απαιτώ. Τόσα χρόνια τα έσκαγα στο ΙΚΑ, σειρά σας τώρα. Ο ασθενής πονάει, τελεία και παύλα. Δουλειά σας είναι να βρείτε πόθεν ο πόνος. Τι θέλετε; Να με βρει και τίποτα ξαφνικό στο σπίτι, το γέρο μαγκούφη και να πάω σαν το σκυλί στ’ αμπέλι; Αμαρτία είναι. Έτσι που λες. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, με κρατάνε και δώσ’ του και τρυπάνε. Μα δε με νοιάζει. Ας τρυπάνε όσο θέλουν, αρκεί να με κρατήσουν εδώ. Με τα θερμόμετρά μας και με τις εξετάσεις μας και με τις ενεσούλες μας. Ό,τι θέλουν ας κάνουν. Ό,τι θέλουν. Εγώ το μας θέλω ν’ ακούω. Το μας.

Πίνακας: Περικλής Πανταζής, Κεφάλι Γέρου

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the MP3 e MP4, I hope you enjoy. The address is http://mp3-mp4-brasil.blogspot.com. A hug.

admin είπε...

Οπως πάντα οι ανάσες σου κοφτές και το υποβόσκον κατακάθι του καφέ. Μπρος στα χάη τι είναι ο πόνος...

το θείο τραγί είπε...

Πολύ δυνατό ανάγνωσμα.

Μην αφήνεις το blogάκι σου.

Ο ίδιος.

quartier libre είπε...

κάποιου είδους αισιοδοξία
κι
αγάπη για τη ζωή
αποπνέει τούτο το κείμενο.

να είστε καλά :)


Υ.Γ.
σας προτείνω
να μην ανοίξετε τους φίλους βραζιλιάνους.
είχα την ίδια επίσκεψη
και φοβούμαι ιούς.

Ανώνυμος είπε...

Σε φόρμα σας βρίσκω. Χαίρετε άκρας συγγραφικής υγείας!

Ανώνυμος είπε...

posoys thalamous exei ayto to hospital?
apexw moiazei kanoniko ki apo mesa einai ateleiwto.
de mpainw mesa o kosmos na xalasei.
apexw ki apo thn apenanti plevra tou dromou ki ama tyxei.
take care:)
se skeftomai
o filos sou,
d_i_p

ceralex είπε...

Μας κατάφερες πάλι να μπούμε για μια στιγμή στο θάλαμο 13.Πώς πάμε σήμερα? Μια χαρά πάμε...

να είμαστε πάντα καλά

Τα σέβη μας

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ όμορφο. Από το αισθάνεσαι μέρος του κόσμου αυτού, μπροστά στον πόνο της μοναξιάς εφευρίσκουμε άλλους πόνους ώστε να μας αγγίζουν, μας τρυπούν, αλλά τελικά να μην είμαστε μόνοι μας.

quartier libre είπε...

τίποτα,

σπάζουν οι άνθρωποι;

Unknown είπε...

Όλα είναι τίποτα...

...έχει κι αυτό την ανάσα του όμως...

...φτάνει να ξέρεις να τη ρουφάς...

Φιλιά...

tsiailisworld είπε...

πολιτικά και συνδικαλιστικά επαρκές και χρήσιμο. Σε φαντάζομαι να είσαι νέος και σθεναρός συγγραφέας με τεράστια φαντασία και ικανότητες μεταμφίεσης.

Aντώνης είπε...

Μόνο σε πρώτο πρόσωπο πληθυντικό ανακουφίζεται ο ενικός μας πόνος.